Tag: ocean
Morondava
Morondava – miasto w zachodnim Madagaskarze, w prowincji Toliara. Według szacunków na 2008 rok liczy 38 073 mieszkańców.
Tôlanaro
Tôlanaro – miasto w na wąskim półwyspie na południowo-wschodnim krańcu Madagaskaruze (prowincja Toliara), nad Oceanem Indyjskim.
Miasto zostało założone w 1643 roku przez Francuską Kompanie Wschodnioindyjską, którzy zbudowali tam fort i nazwali go Fort Dauphine, na cześć Ludwika XIV noszącego tytuł Delfina Francji. Zamieszkiwało go około 100 kolonistów, którzy zostali ewakuowani w 1674 roku po konflikcie z ludem Anatosy. Innymi czynnikami były słabe wyniki handlowe oraz choroby tropikalne dotykające osadników.
Relacja jednego Etienne de Flacourt mieszkającego przez pewien czas w forcie była głównym źródłem informacji na temat Madagaskaru do późnych lat 19. wieku.
Liczba mieszkańców w 2004 roku wynosiła ok. 47 tys.
Wyspa Sosen
Wyspa Sosen (z francuskiego: Île des Pins) znajduje się na Oceanie Spokojnym, w archipelagu Nowej Kaledonii – zamorskim terytorium Francji. Wyspa jest częścią gminy (miasta) L’Île-des-Pins, w Południowej Prowincji Nowej Kaledonii. Wyspa Sosen często nazywaną jest : “l’Ile la plus proche du Paradis ( “wyspą najbliższą raju”) i słynie z możliwości nurkowania w środku i okolicach jej barwnej laguny. Wiele gatunków tropikalnych ryb i koralowców można obserwować w przezroczystej wodzie.
Wyspa znajduje się około 22° 37′ S 167° 29′ W i ma rozmiary 15 km (9 mil) na 13 km (8 mil). Leży na południowy wschód od Grande Terre (Wielkiej Ziemi), głównej wyspy Nowej Kaledonii, oddalona jest o około 100 kilometrów na południowy-wschód od Numei – stolicy Nowej Kaledonii. Na wyspie znajduje się jeden port lotniczy (kod ILP) posiadający pas startowy o długości 3 600 m. Wyspa Sosen otoczona jest przez Rafę Barierową Nowej Kaledonii.
Mieszkańcy wyspy to głównie rodzimi melanezyjscy Kanakowie, których populacja wynosi około 2 000 (szacunki z 2006 roku).
Wyspa jest bogata w różne gatunki zwierząt i jest domem dla wielu unikalnych stworzeń, takich jak gekon orzęsiony Rhacodactylus ciliatus i największy na świecie gekon Rhacodactylus leachianus.
Wzniesienie Nga jest najwyższym punktem wyspy, ma 262 metrów (860 stóp) wysokości.
Nowa Kaledonia
Nowa Kaledonia (Nouvelle Calédonie) – francuskie terytorium zależne w zachodniej części Oceanu Spokojnego, w Melanezji, około 1400 km na wschód od Australii i 1 500 km na północny zachód od Nowej Zelandii.
W skład terytorium wchodzi wyspa Nowa Kaledonia wraz z przybrzeżnymi wyspami (m.in. Wyspy Lojalności, Pins, Chesterfield).
Preferowaną przez melanezyjskich ludność (określającą siebie jako Kanak) nazwą państwa, będącą w czasami w użyciu również przez tamtejszych Francuzów i pozostałych mieszkańców pochodzenia europejskiego lub azjatyckiego jest Kanaky.
Powierzchnia całego terytorium zamorskiego Nowej Kaledonii wynosi 18,6 tys. km², w tym główna wyspa – 16,8 tys. km². 179 tys. mieszkańców (1993). Stolicą terytorium jest Numea (Nouméa) w południowej części wyspy Nowa Kaledonia. Melanezyjscy Kanakowie stanowią 42,5% mieszkańców, biali 37,1%, Polinezyjczycy 11,8%. Poza tym głównie Azjaci.
Kostaryka (Costa Rica, Republika Kostaryki – República de Costa Rica) – państwo w Ameryce Środkowej nad Morzem Karaibskim i Oceanem Spokojnym. Graniczy od północy z Nikaraguą na odcinku 309 km i od południa z Panamą – 330 km. Łączna długość wybrzeża karaibskiego i pacyficznego wynosi 1290 km.
Kostaryka to kraj wyżynno-górzysty, położony w strefie aktywności sejsmicznej. Znajdują się tu także liczne wulkany, niektóre aktywne. Niziny występują jedynie na wybrzeżach oraz w dolinach większych rzek: San Juan, Tempsique i Cañas. Przez środek kraju biegną trzy główne pasma górskie: Cordillera de Guanacaste (wulkan Miravalles, 2021 m n.p.m.), Cordillera Central (wulkany Irazú, 3432 m n.p.m. i Turrialba, 3421 m n.p.m.) oraz Cordillera de Talamanca z najwyższym szczytem Kostaryki Chirripó Grande (3820 m n.p.m.). Między pasmami Cordillerą Central a de Talamanca znajduje się niewielka wyżyna Cartago, położona na wysokości 1400 m n.p.m. U podnóży Cordillera Central rozciąga się zajmująca ok. 900 km² śródgórska kotlina Meseta Centralna. Tutaj ulokowała się stolica kraju San José i inne ważne miasta Kostaryki (Cartago, Alajuela, Heredia). W sumie mieszka tu ponad połowa mieszkańców kraju.
Rolas I
Rolas to mała wyspa leżąca na południe od Wyspy Świętego Tomasza, będąca trzecią co do wielkości wyspą w państwie Wysp św. Tomasza i Książęcej. Leży dokładnie na równiku i znana jest dzięki swoim plażom, drzewom palmowym, latarni morskiej i ośrodkowi wypoczynkowemu. To wyspa wulkaniczna, połączenie z Porto Alegre na Wyspę św. Tomasza zapewniają przeprawy łodzią.
Ambergris Caye
Ambergris Cay największa wyspa Belize w dystrykcie Belize na Morzu Karaibskim. Wyspa stanowi bardzo popularne miejsce wakacyjnego wypoczynku.
Wyspa, której historia pamięta czasy starożytnych Majów, europejskich, kolonizatorów, piratów oraz uciekinierów z Meksyku.
Główne walory turystyczne wyspy to przepiękne plaże z rafami koralowymi wraz z Rezerwatem Rafy Koralowej Belize, w którym występuje 70 gatunków korali twardych i 36 miękkich oraz 500 gatunków ryb. Odcinek leżący zaledwie kilkaset metrów od miasta San Pedro jest łatwo dostępny. 6 km na południowy wschód od miasta znajduje się Morski Rezerwat Hol Chan, obejmujący obszar 8 km2 płytkowodnych korali, przecięty kanałem. 100 km w głąb morza położona jest na atolu Lighthouse Reef wielka podmorska studnia Blue Hole.
Wyspa ma bardzo rozbudowaną infrastrukturę turystyczną z hotelami i ośrodkami sportów wodnych (nurkowanie windsurfing, kajakarstwo, pływanie). Największym jak i najbardziej popularnym kurortem turystycznym jest San Pedro. Stanowi ono centrum rozrywkowe wyspy, gdzie znajdują się liczne bary, kluby i restauracje. Główne atrakcje miasta jak i wyspy to Avenida Del Sol, gdzie można oglądać wspaniałą lagunę oraz Boca Del Rio, gdzie panują doskonałe warunki do kąpieli morskich w wodzie o przeciętnej temperaturze 26°C.
Fernando de Noronha
Fernando de Noronha – archipelag na Oceanie Atlantyckim, położony ok. 350 km na wschód od wybrzeży Brazylii. Stanowi specjalną gminę (distrito estatal) brazylijskiego stanu Pernambuco.
Wyspy archipelagu stanowią widoczną część łańcucha gór podwodnych. Archipelag składa się z 21 wysp, wysepek i skał pochodzenia wulkanicznego. Ich łączna powierzchnia wynosi 18 km², wyspy rozciągają się na długości 10 km, a największa szerokość wynosi 3,5 km. Poziom bazowy tego podmorskiego grzbietu wynosi 756 m p.p.m.
Główna wyspa, od której nazwę wziął cały archipelag, zajmuje 91% jego łącznej powierzchni. Pozostałe wyspy to Rata, Sela Gineta, Cabeluda i São Jose, oraz wysepki Leão i Viúva.
Klimat wysp jest tropikalny, z dwoma wyraźnymi porami roku: deszczową od stycznia do sierpnia oraz suchą przez resztę roku.
Pierwotna roślinność wysp została wycięta, a współcześnie stanowi ją głównie winorośl i krzewy.
Główną atrakcją jest tu morska fauna i flora, na niewielkiej przestrzeni można spotkać żółwie, delfiny, albatrosy i wiele innych gatunków.
Porto de Galinhas
Porto de Galinhas to plaża w gminie Ipojuca, w Pernambuco, w Brazylii. To jeden z głównych ośrodków turystycznych. Plaża słynie z jasnych wód przybrzeżnych oraz naturalnych basenów. Jako część gminy Ipojuca położona 60 km (37 mil) na południe od stolicy państwa, Recife.
Została wybrana “Najlepszą Plażą Brazylii” po raz ósmy z rzędu przez czytelników magazynu „Voyage & Tourism Brazilian”. Według tego czasopisma główny powód nadania tego tytułu to piękno naturalnych zbiorników (najbliższe wybrzeża w Brazylii, posiadające ekologiczne szlaki, infrastrukturę hotelową oraz bliskość dużego miasta i lotniska w Recife.