Rolas to mała wyspa leżąca na południe od Wyspy Świętego Tomasza, będąca trzecią co do wielkości wyspą w państwie Wysp św. Tomasza i Książęcej. Leży dokładnie na równiku i znana jest dzięki swoim plażom, drzewom palmowym, latarni morskiej i ośrodkowi wypoczynkowemu. To wyspa wulkaniczna, połączenie z Porto Alegre na Wyspę św. Tomasza zapewniają przeprawy łodzią.
Gabon, Republika Gabońska (franc. République Gabonaise) – państwo położone w środkowej Afryce nad Oceanem Atlantyckim. Graniczy z Gwineą Równikową, Kamerunem (na północy) i Kongiem (na wschodzie). Stolicą i największym miastem Gabonu jest Libreville.
Pierwsze odkryte ślady ludzkiej obecności na tym terenie pochodzą z przełomu paleolitu i neolitu. W późniejszym czasie ziemie te zostały zasiedlone przez liczne plemiona z grupy Bantu. Pierwszymi Europejczykami, którzy dotarli do Gabonu byli w 1471 trudniący się handlem niewolnikami Portugalczycy.
Od czasu uzyskania niepodległości od Francji 17 sierpnia 1960, Gabon był rządzony tylko przez dwóch prezydentów. Na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku, Gabon wprowadził wielopartyjny system i nową demokratyczną konstytucję, która uwzględniła bardziej transparentny proces wyborczy i zreformowała wiele rządowych instytucji. Niewielka populacja (niespełna dwa miliony), obfite bogactwa naturalne, i zagraniczne inwestycje uczyniły z Gabonu jeden z najbogatszych krajów regionu o jednym z najwyższych HDI w Czarnej Afryce. Jest członkiem MFW, NAM, ONZ, UNESCO i WHO.
Ibo to jedna z wysp archipelagu Quirimbas na Oceanie Indyjskim na północ od Mozambiku. Jest to część Prowincji Cabo Delgado. Rozwijała się jako muzułmański port handlowy. Vasco da Gama rzekomo zatrzymał się na wyspie w roku 1502. Wyspę ufortyfikowali Portugalczycy w roku 1609.
Pod koniec XVIII wieku portugalscy kolonialiści zbudowali fort São João, który przetrwał do dziś, a miasto jako port niewolniczy stało się drugim co do ważności po wyspie Mozambik w tym regionie. Wyspa jest teraz znacznie spokojniejszym miejscem, znanym ze swoich złotników.
Ibo stanowi część Parku Narodowego Quirimbas, a połączenie ze stałym lądem w Tandanhangue zapewniają dhow’y – tradycyjne arabskie statki żaglowe.
Pemba – wyspa koralowa na Oceanie Indyjskim, u wschodnich wybrzeży Afryki, w Tanzanii (region autonomiczny Zanzibar).
Leży ok. 50 km na północ od wyspy Zanzibar i 50 km na wschód od stałego lądu. Powierzchnia 984 km², ok. 265 tys. mieszk. (1988). Główne miasto Chake Chake.
W 1964 wraz z sąsiednim Zanzibarem utworzyła Republikę Zanzibaru i Pemby.
Madagaskar (malg. Madagasikara, franc. Madagascar, ang. Madagascar; Republika Madagaskaru – Repoblikan’I Madagasikara, République de Madagascar, Republic of Madagascar) – państwo położone na wyspie Madagaskar w zachodniej części Oceanu Indyjskiego, u południowo-wschodnich wybrzeży Afryki. Madagaskar jest czwartą co do wielkości wyspą na świecie. Na Madagaskarze przeważa hodowla i pasterstwo, występuje również rolnictwo prymitywne, plantacje roślin tropikalnych, eksploatacja drewna, zbieractwo, myślistwo, oraz rolnictwo śródziemnomorskie. Występują dwie strefy roślinne: na północy suche lasy podrównikowe, a w centrum i na południu sawanny.
Madagaskar z powierzchnią 587 040 km² jest 46. co do wielkości państwem na świecie. Wielkością porównywalny jest do Kenii. Na wschodnim wybrzeżu przeważają niziny, które przechodzą w strome urwiska, centralna część w głównej mierze składa się z wyżyn. Na północy kraju Masyw Tsaratanana zbudowany z gór wulkanicznych (najwyższym szczytem wyspy jest wygasły wulkan Maromokotro 2876 m n.p.m.). Na zachodnim wybrzeżu wiele zatoczek i rozległych równin. Południe wyspy to region płaskowyżów i pustyń.
Antananarywa (Antananarivo, potocznie Tana) – stolica Madagaskaru i prowincji Antananarywa. Położona jest w środkowej części wyspy, na wysokości ok. 1400 m n.p.m. Antananarywa to największe miasto na wyspie, stanowi centrum administracyjne, gospodarcze, naukowe i komunikacyjne kraju. Rozwinął się tu przemysł spożywczy, tytoniowy i włókienniczy. Znajdują się tu wyższe uczelnie University of Madagascar oraz Collège Rural d’Ambatobe.
Antananarywa została założona w 1625 i była stolicą wodzów Hova. W 1797 została stolicą królestwa ludu Merina. Dzięki podbojom króla Radamy I stała się wkrótce stolicą nieomal całego Madagaskaru. W 1895 miasto zajęli Francuzi i włączyli je do protektoratu Madagaskaru.
Nazwa miasta Antananarywa oznacza “Miasto Tysiąca”. W okresie kolonialnym i przez kilka lat po odzyskaniu niepodległości (do 1976) używano formy Tananarywa (Tananarive). W języku malgaskim nazwę tę wymawia się “Tananariwu”.
Początkowo miasto zbudowane było z kamieni i cegły. W XIX w. zostało przebudowane na wzór europejski. Wtedy też powstały liczne pałace m.in.: królewski oraz zamożnych rodów, gmachy rządowe, siedziba francuskiego protektoratu, katedry anglikańska i katolicka, które zlokalizowano w centrum.
Wyspa Świętego Tomasza (port. Ilha da São Tomé) – wyspa na Oceanie Atlantyckim, w Zatoce Gwinejskiej, największa wyspa Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, zajmuje powierzchnię 859 km². Zamieszkuje ją 133,6 tys. osób (2004), czyli około 96% ludności całego kraju.
W północno-wschodniej części Wyspy Świętego Tomasza znajduje się stolica kraju São Tomé. Inne ważne miejscowości na wyspie to: Santo Amaro, Santana, Neves (ważny port morski) i Trindade.
Wnętrze wyspy jest górzyste, z najwyższym szczytem Pico de São Tomé wznoszącym się na wysokość 2024 m n.p.m., i porośnięte lasem (Park Narodowy Obo). Ważną rolę odgrywa rolnictwo, które uprawia się na północnym i wschodnim wybrzeżu. Są to głównie uprawy plantacyjne: kakaowiec, kawa, palma kokosowa i palma oleista.
Niedawno odkryto na północ od wyspy złoża ropy naftowej pod dnem Zatoki Gwinejskiej, które mają być w niedalekiej przyszłości eksploatowane.
Rolas to mała wyspa leżąca na południe od Wyspy Świętego Tomasza, będąca trzecią co do wielkości wyspą w państwie Wysp św. Tomasza i Książęcej. Leży dokładnie na równiku i znana jest dzięki swoim plażom, drzewom palmowym, latarni morskiej i ośrodkowi wypoczynkowemu. To wyspa wulkaniczna, połączenie z Porto Alegre na Wyspę św. Tomasza zapewniają przeprawy łodzią.
Tikál, Tical – miasto Majów położone na terenie Gwatemali w departamencie El Petén w pobliżu jeziora Petén Itzá. Najprawdopodobniej dawna stolica państwa Majów. Zostało założone w początkowym okresie klasycznym, w III wieku. Pierwotne centrum kulturowe znajdowało się pod silnymi wpływami Teotihuacán (do ok. 400 r.). W tym okresie rozpoczęto wznoszenie w mieście pierwszych piramid w stylu talud-tablero. Okres największego rozkwitu przypada na VII – VIII w. W IX w. miasto zostało opuszczone.
Ukryte w dżungli ruiny zostały odkryte pod koniec XVII wieku przez hiszpańskich misjonarzy. Pierwsze naukowa ekspedycja została zorganizowana przez rząd Gwatemali w 1848 r. Badania archeologiczne były prowadzone już w XIX w., systematyczne wykopaliska prowadzono od 1952 do 1970 oraz w 1980 r. Badania pozwoliły na odkrycie sześciu wysokich piramid schodkowych z wzniesionymi na nich świątyniami i innych grup budowli połączonych ze sobą drogami procesyjnymi. Wśród nich odkryto liczne stele upamiętniające kolejnych władców Tikál. Obszar, na którym znajdują się ruiny, zajmuje powierzchnię ok. 60,0 km², powierzchnia całego miasta liczyła ok. 125,0 km².
W 1979 roku stanowisko archeologiczne w Tikál wraz z otaczającym je parkiem narodowym zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wielki Kajman (ang. Grand Cayman) – wyspa na Morzu Karaibskim, główna wyspa brytyjskiego terytorium Kajmanów. Współrzędne geograficzne: 19°20’N 81°13’W. Najwyższe wzniesienie wyspy wznosi się na wysokość 24 m n.p.m. Jej powierzchnia wynosi 196 km².
Na Wielkim Kajmanie zamieszkuje większa część ludności terytorium. Na zachodnim wybrzeżu wyspy znajduje się stolica terytorium George Town.
Wyspa narażona jest na huragany. W 2004 huragan Ivan zniszczył 80% budynków na wyspie.
Podstawą gospodarki wyspy jest turystyka i usługi finansowe. Znajduje się tutaj międzynarodowe lotnisko Owen Roberts International Airport.