Kategorie
Kenia

Lamu II

Wyspa Lamu jest częścią archipelagu Lamu w Kenii. Stare Miasto na Lamu – główna, zamieszkała część wyspy – jest jedną z najstarszych i najlepiej zachowanych osad suahili w Afryce Wschodniej. Zbudowane z koralowca i drewna mangrowego miasto charakteryzuje się prostotą form strukturalnych, wzbogaconych wewnętrznymi dziedzińcami, werandami i bogato rzeźbionymi drewnianymi drzwiami. Na Lamu obchodzono najważniejsze muzułmańskie święta religijne od XIX wieku i dlatego wyspa stała się znaczącym ośrodkiem studiów Islamu i kultury Suahili. Wyspa ma połączenie morskie z portem Mokowe na kontynencie i z Wyspą Manda, na której znajduje się lotnisko. Na wyspie nie ma dróg, są jedynie alejki i wydeptane ścieżki, dlatego też nie ma na niej zbyt wielu pojazdów mechanicznych. Mieszkańcy poruszają się pieszo lub łodziami, używają także osłów do przewozu towarów i materiałów.

Port na wyspie Lamu został założony przez arabskich przedsiębiorców co najmniej w XIV wieku, kiedy zbudowano Meczet Pwani. Wyspa zarabiała na handlu niewolnikami. Po pokonaniu Pate Island w XIX wieku, wyspa stała się lokalną siłą, ale jej siła upadła po tym jak Brytyjczycy zmuszeni zostali do zamknięcia rynków niewolników w 1873 roku. W 1890 roku wyspa stała się częścią Zanzibaru, a jej status pozostał niejasny, aż do czasu gdy Wielka Brytania przyznała Kenii niepodległość. Turystyka rozwija się tutaj od 1970 roku, głównie wokół XVIII wiecznej architektury suahili i tradycyjnej kultury.

Stare Miasto Lamu zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2001 roku na podstawie 3 kryteriów:

  • Architektura i struktura urbanistyczna Lamu obrazowo demonstrują wpływy kulturowe z Europy, Arabii, oraz Indii, które stykały się tam od kilkuset lat. Z wykorzystaniem tradycyjnych technik suahili na wyspie stworzono pod ich wpływem własną, odrębną kulturę.
  • Wzrost i upadek portów morskich na wybrzeżu Afryki Wschodniej oraz interakcja między Bantu, Arabami, Persami, Hindusami, Europejczykami stanowi istotny etap kulturalny i gospodarczy w historii regionu, który znajduje swój najwybitniejszy wyraz w Starym Mieście wyspy Lamu.
  • Nadrzędna rola handlu na wyspie i jej atrakcyjność dla naukowców i nauczycieli dały Lamu ważną f

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Gwinea Bissau

Bissau

Bissau – stolica Gwinei-Bissau. Jest największym miastem i głównym portem kraju z 427 400 mieszkańcami (2007). Położone na wyspie u ujścia rzeki Gêba do Oceanu Atlantyckiego.

Miasto założone zostało w 1687 przez Portugalczyków jako ufortyfikowany port, będąc w tamtych czasach ośrodkiem handlu niewolnikami. W XIX wieku nabrało rangi największego centrum handlowego na terenie Gwinei Portugalskiej. W 1942 roku miasto stało się stolicą regionu. W 1974 roku zostało stolicą niepodległej Gwinei Bissau.

Przemysł spożywczy, drzewny, rzemiosło; międzynarodowy port lotniczy. Główne produkty z tych terenów to olej palmowy, orzeszki ziemne i guma.

Głównymi atrakcjami miasta jest coroczny karnawał oraz liczne plaże. W Bissau znajduje się także Narodowy Instytut Sztuk oraz stadion. Podczas wojny domowej centrum zostało bardzo zniszczone, w ruinę popadł między innymi Pałac Prezydencki i Francuskie Centrum Kultury (obecnie odbudowane). Reszta miasta nie zdążyła się jeszcze dobrze rozwinąć.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Kenia

Lamu I

Wyspa Lamu jest częścią archipelagu Lamu w Kenii. Stare Miasto na Lamu – główna, zamieszkała część wyspy – jest jedną z najstarszych i najlepiej zachowanych osad suahili w Afryce Wschodniej. Zbudowane z koralowca i drewna mangrowego miasto charakteryzuje się prostotą form strukturalnych, wzbogaconych wewnętrznymi dziedzińcami, werandami i bogato rzeźbionymi drewnianymi drzwiami. Na Lamu obchodzono najważniejsze muzułmańskie święta religijne od XIX wieku i dlatego wyspa stała się znaczącym ośrodkiem studiów Islamu i kultury Suahili. Wyspa ma połączenie morskie z portem Mokowe na kontynencie i z Wyspą Manda, na której znajduje się lotnisko. Na wyspie nie ma dróg, są jedynie alejki i wydeptane ścieżki, dlatego też nie ma na niej zbyt wielu pojazdów mechanicznych. Mieszkańcy poruszają się pieszo lub łodziami, używają także osłów do przewozu towarów i materiałów.

Port na wyspie Lamu został założony przez arabskich przedsiębiorców co najmniej w XIV wieku, kiedy zbudowano Meczet Pwani. Wyspa zarabiała na handlu niewolnikami. Po pokonaniu Pate Island w XIX wieku, wyspa stała się lokalną siłą, ale jej siła upadła po tym jak Brytyjczycy zmuszeni zostali do zamknięcia rynków niewolników w 1873 roku. W 1890 roku wyspa stała się częścią Zanzibaru, a jej status pozostał niejasny, aż do czasu gdy Wielka Brytania przyznała Kenii niepodległość. Turystyka rozwija się tutaj od 1970 roku, głównie wokół XVIII wiecznej architektury suahili i tradycyjnej kultury.

Stare Miasto Lamu zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2001 roku na podstawie 3 kryteriów:

  • Architektura i struktura urbanistyczna Lamu obrazowo demonstrują wpływy kulturowe z Europy, Arabii, oraz Indii, które stykały się tam od kilkuset lat. Z wykorzystaniem tradycyjnych technik suahili na wyspie stworzono pod ich wpływem własną, odrębną kulturę.
  • Wzrost i upadek portów morskich na wybrzeżu Afryki Wschodniej oraz interakcja między Bantu, Arabami, Persami, Hindusami, Europejczykami stanowi istotny etap kulturalny i gospodarczy w historii regionu, który znajduje swój najwybitniejszy wyraz w Starym Mieście wyspy Lamu.
  • Nadrzędna rola handlu na wyspie i jej atrakcyjność dla naukowców i nauczycieli dały Lamu ważną f

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Polinezja Francuska Wyspy Towarzystwa

Raiatea

Raiatea (tahit. Ra’iātea) – wyspa na Oceanie Spokojnym, w Polinezji Francuskiej, na Wyspach Pod Wiatrem w archipelagu Wysp Towarzystwa. Wyspa stanowi gminę o tej samej nazwie.

Na wyspie zamieszkuje około 11 200 stałych mieszkańców (Polinezyjczyków), jej powierzchnia to 238 km². Siedzibą lokalnej administracji jest Uturoa (3,6 tys., 2002).

Najwyższym szczytem na wyspie jest Mont Tefatoaiti (1017 m n.p.m.).

Odkryta przez Jamesa Cooka w roku 1769 podczas brytyjskiej ekspedycji naukowej na Ocean Spokojny.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Wyspy św. Tomasza i Książęca

Wyspa Świętego Tomasza II

Wyspa Świętego Tomasza (port. Ilha da São Tomé) – wyspa na Oceanie Atlantyckim, w Zatoce Gwinejskiej, największa wyspa Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, zajmuje powierzchnię 859 km². Zamieszkuje ją 133,6 tys. osób (2004), czyli około 96% ludności całego kraju.

W północno-wschodniej części Wyspy Świętego Tomasza znajduje się stolica kraju São Tomé. Inne ważne miejscowości na wyspie to: Santo Amaro, Santana, Neves (ważny port morski) i Trindade.

Wnętrze wyspy jest górzyste, z najwyższym szczytem Pico de São Tomé wznoszącym się na wysokość 2024 m n.p.m., i porośnięte lasem (Park Narodowy Obo). Ważną rolę odgrywa rolnictwo, które uprawia się na północnym i wschodnim wybrzeżu. Są to głównie uprawy plantacyjne: kakaowiec, kawa, palma kokosowa i palma oleista.

Niedawno odkryto na północ od wyspy złoża ropy naftowej pod dnem Zatoki Gwinejskiej, które mają być w niedalekiej przyszłości eksploatowane.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Gabon

Gabon

Gabon, Republika Gabońska (franc. République Gabonaise) – państwo położone w środkowej Afryce nad Oceanem Atlantyckim. Graniczy z Gwineą Równikową, Kamerunem (na północy) i Kongiem (na wschodzie). Stolicą i największym miastem Gabonu jest Libreville.

Pierwsze odkryte ślady ludzkiej obecności na tym terenie pochodzą z przełomu paleolitu i neolitu. W późniejszym czasie ziemie te zostały zasiedlone przez liczne plemiona z grupy Bantu. Pierwszymi Europejczykami, którzy dotarli do Gabonu byli w 1471 trudniący się handlem niewolnikami Portugalczycy.

Od czasu uzyskania niepodległości od Francji 17 sierpnia 1960, Gabon był rządzony tylko przez dwóch prezydentów. Na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku, Gabon wprowadził wielopartyjny system i nową demokratyczną konstytucję, która uwzględniła bardziej transparentny proces wyborczy i zreformowała wiele rządowych instytucji. Niewielka populacja (niespełna dwa miliony), obfite bogactwa naturalne, i zagraniczne inwestycje uczyniły z Gabonu jeden z najbogatszych krajów regionu o jednym z najwyższych HDI w Czarnej Afryce. Jest członkiem MFW, NAM, ONZ, UNESCO i WHO.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Tanzania

Pemba

Pemba – wyspa koralowa na Oceanie Indyjskim, u wschodnich wybrzeży Afryki, w Tanzanii (region autonomiczny Zanzibar).

Leży ok. 50 km na północ od wyspy Zanzibar i 50 km na wschód od stałego lądu. Powierzchnia 984 km², ok. 265 tys. mieszk. (1988). Główne miasto Chake Chake.

W 1964 wraz z sąsiednim Zanzibarem utworzyła Republikę Zanzibaru i Pemby.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Madagaskar

Morondava

Morondava – miasto w zachodnim Madagaskarze, w prowincji Toliara. Według szacunków na 2008 rok liczy 38 073 mieszkańców.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Madagaskar

Tôlanaro

Tôlanaro – miasto w na wąskim półwyspie na południowo-wschodnim krańcu Madagaskaruze (prowincja Toliara), nad Oceanem Indyjskim.

Miasto zostało założone w 1643 roku przez Francuską Kompanie Wschodnioindyjską, którzy zbudowali tam fort i nazwali go Fort Dauphine, na cześć Ludwika XIV noszącego tytuł Delfina Francji. Zamieszkiwało go około 100 kolonistów, którzy zostali ewakuowani w 1674 roku po konflikcie z ludem Anatosy. Innymi czynnikami były słabe wyniki handlowe oraz choroby tropikalne dotykające osadników.

Relacja jednego Etienne de Flacourt mieszkającego przez pewien czas w forcie była głównym źródłem informacji na temat Madagaskaru do późnych lat 19. wieku.

Liczba mieszkańców w 2004 roku wynosiła ok. 47 tys.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Madagaskar

Tana

Antananarywa (Antananarivo, potocznie Tana) – stolica Madagaskaru i prowincji Antananarywa. Położona jest w środkowej części wyspy, na wysokości ok. 1400 m n.p.m. Antananarywa to największe miasto na wyspie, stanowi centrum administracyjne, gospodarcze, naukowe i komunikacyjne kraju. Rozwinął się tu przemysł spożywczy, tytoniowy i włókienniczy. Znajdują się tu wyższe uczelnie University of Madagascar oraz Collège Rural d’Ambatobe.

Antananarywa została założona w 1625 i była stolicą wodzów Hova. W 1797 została stolicą królestwa ludu Merina. Dzięki podbojom króla Radamy I stała się wkrótce stolicą nieomal całego Madagaskaru. W 1895 miasto zajęli Francuzi i włączyli je do protektoratu Madagaskaru.

Nazwa miasta Antananarywa oznacza “Miasto Tysiąca”. W okresie kolonialnym i przez kilka lat po odzyskaniu niepodległości (do 1976) używano formy Tananarywa (Tananarive). W języku malgaskim nazwę tę wymawia się “Tananariwu”.

Początkowo miasto zbudowane było z kamieni i cegły. W XIX w. zostało przebudowane na wzór europejski. Wtedy też powstały liczne pałace m.in.: królewski oraz zamożnych rodów, gmachy rządowe, siedziba francuskiego protektoratu, katedry anglikańska i katolicka, które zlokalizowano w centrum.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)