Na wyspie Juani, jednej z największych i najbardziej charakterystycznych wysp archipelagu znajdują się ruiny starożytnego miasta Kua, którego upadek, niewyjaśniony jeszcze przez archeologów i historyków, jest przedmiotem licznych legend. Fauna wyspy jest dość niezwykła. Składa się z dzikich świń, małp i małych antylop (dujker niebieski). Południowy kraniec wyspy Juani podzielony jest na dwie części przez długi kanał, łączący dużą zatokę z otwartym morzem.
Oddalona o około godzinę drogi morskiej na południe od Chole, wyspa Jibondo jest najbardziej tradycyjną z osad archipelagu. Większość z jej dwu tysiąca mieszkańców trudni się rybołówstwem, szczególnie rekinów i przynęt na ośmiornice. Plaże otwarte na ocean są ważnymi miejscami gniazdowania żółwi. Rzemieślnicy na Jibondo słyną ze swoich umiejętności budowania łodzi bez użycia żelaza, a nawet gwoździ.
Chole to niewielka wyspa położona obok nieco większej wyspy Mafia. Obszar ma niesamowitą historię oraz wiele starych ruin. Miejscowość Chole jest fascynująca i przyjazna. Goście mogą spędzić wiele godzin spacerując, rozmawiając z ludźmi i obserwując budowniczych łodzi.
Rezerwat ptaków na wyspie Chole jest doskonały i bardzo różni się od parków kontynentalnych. Fauna strefy przybrzeżnej i namorzynowej koabituje z przybrzeżnymi i morskimi ptakami. Znajduje się tam również wiele barwnych krain i gatunków leśnych. Dodatkową atrakcją fauny są olbrzymie kolonie nietoperzy owocożernych, które dają się łatwo zauważyć podczas spaceru po wiosce.
Selous – jeden z największych rezerwatów fauny na świecie, położony na południowym wschodzie Tanzanii. Nazwany został na cześć angielskiego podróżnika Fredericka Selous, który w 1917 roku zginął na tym terenie walcząc z Niemcami w czasie I wojny światowej. W 1982 roku rezerwat został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO ze względu na bogactwo występujących tu gatunków roślin i zwierząt oraz dziewiczą przyrodę.
Rezerwat obejmuje obszar 54 600 km². Zwierzęta typowe dla obszarów sawanny (m.in. słonie, hipopotamy, likaony i krokodyle) występują tu często w większej liczbie niż w jakimkolwiek innym afrykańskim parku.
Obszar Selous przeznaczono na rezerwat zwierzyny łownej w 1905 roku. Współcześnie park ma duże znaczenie dla turystyki, chociaż większość jego obszaru jest rzadko odwiedzana przez ludzi, odstraszanych obecnością muchy tse-tse.
Turystyka koncentruje się w okolicach rzeki Rufidżi oraz kanionu Stiegler, w pobliżu którego zlokalizowano większość miejsc noclegowych.
W odróżnieniu od innych rezerwatów w Afryce, w parku Selous dozwolona jest turystyka piesza.
Podróży do Polinezji Francuskiej nie planowałem w tym roku. Miałem jechać w ten sam zakątek ziemi, ale inną trasą. Najpierw na Samoa (dwie wyspy), potem 20-to dniowy rejs na małym jachcie Bounty Bay. Trasa: Samoa – Swains Island (Samoa Amerykańskie), Tokelau, Phoenix Islands (Kiribati). Koniec rejsu miał być na Tuvalu (tam miałem zostać przez tydzień i świętować urodziny). Z Tuvalu przelot na wyspy Yasawa (Fidżi), potem na Wallis i dalej na wyspę Futuna. Na koniec Królestwo Tonga. Cała wyprawa miała trwać 45 dni.
Na miesiąc przed wyprawą Graham Wragg, właściciel Bounty Bay odwołał rejs, który był moim marzeniem. Następnego dnia w Internecie znalazłem Aranui III. Statek cargo, który zaopatruje Markizy we wszystko: cement, wino, papierosy, samochody itd. Natychmiast decyzja: płynę.
Na Aranui III dopłynąłem do pięknych wysp w archipelagu Markizów (a drodze do dwóch atolów w archipelagu Tuamotu). O Markizach marzyłem od czasu, kiedy przeczytałem, jako mały chłopiec książkę Thora Heyerdahl’a Fatu Hiva. I tą wyspę też odwiedziłem.
Graham Wragg ma teraz żaglowiec S/V Southern Cross i do tej pory nie zwrócił pieniędzy za odwołany rejs w maju 2009. Ostrzegam podróżników przed nim.
Huahine – wyspa na Oceanie Spokojnym, w Polinezji Francuskiej, na Wyspach Pod Wiatrem w archipelagu Wysp Towarzystwa. Wyspa stanowi gminę o tej samej nazwie. W czasie przypływu tworzą się dwie wyspy Huahine Nui i Huahine Iti.
Na wyspie zamieszkuje około 5 800 stałych mieszkańców (Polinezyjczyków), jej powierzchnia to około 75 km².
Najwyższymi szczytami na wyspie są Mont Turi (669 m n.p.m.) i Pohuerahi (462 m n.p.m.) na Huahine Iti.
Odkryta przez Jamesa Cooka w roku 1769 podczas brytyjskiej ekspedycji naukowej na Ocean Spokojny.
Obecnie wyspa jest ośrodkiem turystycznym jak również miejscem przetwórstwa kopry i uprawy wanilii.
Rangiroa (z j. Tuamotu Bezkresne niebo) – atol koralowy w Polinezji Francuskiej, w archipelagu Tuamotu. Trzeci co do wielkości atol na świecie (po atolu Kwajalein na Wyspach Marshalla i Huvadhu na Malediwach). Położony jest w subgrupie Wysp Palliser. Atol składa się z około 250 wysp, wysepek i ławic piaskowych o łącznej powierzchni około 170 km². Znajduje się tu około 100 wąskich korytarzy wodnych nazywanych hoa, które umożliwiają żeglugę wewnątrz i na zewnątrz atolu. Powierzchnia laguny wynosi około 1600 km². Liczba ludności szacowana jest na 3210 mieszkańców (spis powszechny z 2007). Największym ośrodkiem jest Avatoru, położone w północno-zachodniej części atolu.
Najbliższym atolem jest Tikehau, położony 12 km na zachód.
Wysepka leżąca na południowy zachód od wyspy Ua Huka, nazywana również Bird Island albo Motu Manu.
Jest lęgowiskiem dla milionów rybitw, których jaja niestety są stale podbierane przez mieszkańców Ua Huka.
Ua Huka – wyspa w Polinezji Francuskiej, w archipelagu Markizów. Stanowi wulkan tarczowy w wieku około 2,4-2,2 miliona lat.
Najwyższe wzniesienie wyspy to szczyt góry Hitikau o wysokości 857 m n.p.m.