Kategorie
Tanzania

Rezerwat Selous

Selous – jeden z największych rezerwatów fauny na świecie, położony na południowym wschodzie Tanzanii. Nazwany został na cześć angielskiego podróżnika Fredericka Selous, który w 1917 roku zginął na tym terenie walcząc z Niemcami w czasie I wojny światowej. W 1982 roku rezerwat został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO ze względu na bogactwo występujących tu gatunków roślin i zwierząt oraz dziewiczą przyrodę.

Rezerwat obejmuje obszar 54 600 km². Zwierzęta typowe dla obszarów sawanny (m.in. słonie, hipopotamy, likaony i krokodyle) występują tu często w większej liczbie niż w jakimkolwiek innym afrykańskim parku.

Obszar Selous przeznaczono na rezerwat zwierzyny łownej w 1905 roku. Współcześnie park ma duże znaczenie dla turystyki, chociaż większość jego obszaru jest rzadko odwiedzana przez ludzi, odstraszanych obecnością muchy tse-tse.

Turystyka koncentruje się w okolicach rzeki Rufidżi oraz kanionu Stiegler, w pobliżu którego zlokalizowano większość miejsc noclegowych.

W odróżnieniu od innych rezerwatów w Afryce, w parku Selous dozwolona jest turystyka piesza.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Gabon

Evengué

Evengue jest małą wyspą (2 km²) w lagunie Fernan Vaz, 10 km na południowy-wschód od miasta Omboue.

Stworzono tu sanktuarium i centrum reintrodukcji dla goryli. Część populacji można zobaczyć w naturalnych warunkach. Oglądanie ich jest niezwykle ekscytujące. Są majestatyczne, ludzkie i wspaniałe. Ich zachowania są tak bardzo zbliżone do naszych, a spojrzenie naprawdę wnika w głąb duszy.

Kategorie
Madagaskar

Andasibe

Park Narodowy Andasibe-Mantadia to 155 kilometrów kwadratowych obszaru chronionego składającego się głównie z pierwotnych lasów w prowincji Toamasina na wschodnim Madagaskarze. Położenie parku waha się między 900-1250 metrów nad poziomem morza, charakteryzuje go wilgotny klimat. Roczna średnia opadów wynosi tu 1700 mm, deszcz pada przez 210 dni każdego roku. Ten las tropikalny jest siedliskiem wielu gatunków różnorodnych ekosystemów, w tym wielu typowych, rzadkich i zagrożonych gatunków, między innymi jedenastu gatunków lemurów. Park składa się z dwóch części: Parku Narodowego Mantadia i Rezerwatu Analamazaotra, który powszechnie znany jest z populacji największych madagaskarskich lemurów Indri.

Główne zagrożenie dla parku niesie zanikanie przylegających do niego siedlisk, znajdujących się poza jego obrębem. Ten zanik spowodowany został głównie przez wycinanie lasów tropikalnych i zastępowanie ich komercyjnym, australijskim eukaliptusem oraz chińskimi lasami sosnowymi. W mniejszym stopniu zanik powoduje także wycinanie i palenie lasu pod uprawy ryżu, które pogorsza się przez bardzo wysokie tempo wzrostu liczby ludności i ubóstwo na rolniczym Madagaskarze.

W odpowiedzi na zagrożenie związane ze znikającymi siedliskami, zostały stworzone rezerwaty w pobliżu Andasibe-Mantadia, które balansują wydobycie zasobów poprzez ochronę środowiska. Pojawiły się także próby stworzenia ekonomicznych i środowiskowo-zorientowanych alternatyw dla zastępowania rodzimych lasów eukaliptusem i sosną.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Madagaskar

Anjajavy


Kategorie
Madagaskar

Berenty

Rezerwat Berenty to mały, prywatny rezerwat lasów galeriowych ciągnący się wzdłuż rzeki Mandrake, wchodzący w na wpół wysuszony ekoregion lasów kolczastych na dalekim południu Madagaskaru. Przez kilka lat prymatolog Alison Jolly wraz ze studentami-wolontariuszami odwiedzała Berenty, by prowadzić tam badania terenowe nad lemurami. Rezerwat jest również ulubionym miejscem turystów zainteresowanych niektórymi z madagaskarskich gatunków ptaków, miedzy innymi sowami i kukułkami Coua.

Berenty posiada zakwaterowanie w lesie i oferuje zestaw leśnych tras do zbadania. To najbardziej przyciąga odwiedzających madagaskarskie rezerwaty przyrody. Można do niego dotrzeć po dwóch godzinach jazdy od Tôlanaro na południowo-wschodnim wybrzeżu.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Indonezja

Lombok

Lombok – indonezyjska wyspa w archipelagu Małych Wysp Sundajskich, położona między wyspami Bali i Sumbawa. Mniej znana niż Bali, lecz równie malownicza.

Cieśniną Lombok między wyspami Lombok i Bali przebiega linia Wallace’a.

Brytyjski uczony Alfred Russel Wallace odkrył, że ta wąska cieśnina wyznacza granicę występowania całkowicie odmiennych gatunków flory i fauny. Lombok jest zasiedlony przez gatunki spotykane w Australii, na Bali spotykane są przede wszystkim gatunki spokrewnione z tymi z południowo-wschodniej Azji. Uprawia się tu ryż, trzcinę cukrową, bawełnę i kukurydzę.

Powierzchnia: 5435 km²

Liczba mieszkańców: 2403 tys. (1990)

Ważne miasta: Mataram

Wyspa Lombok ma charakter wulkaniczny. Na niej znajduje się trzeci pod względem wysokości wulkan Indonezji – Rinjani (3726 m n.p.m.).

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Tanzania

Ngorongoro

Ngorongoro – kaldera wygasłego wulkanu położona w północnej Tanzanii, we wschodniej odnodze Wielkiego Rowu Wschodniego (Wielkie Rowy Afrykańskie). Krater otoczony jest od południa jeziorami Eyasi i Manyara, od północy jeziorem Natron Teren krateru zasilany jest w wody rzek Munge i Lonyokie, które zasilają mokradła i alkaliczne jezioro Magadi. Na dno krateru prowadzi droga wybudowana w roku 1959 długości 3 200 metrów, po której mogą poruszać się jedynie pojazdy z napędem na cztery koła, posiadającym specjalne pozwolenie.

Wysokość: ok 1800 m n.p.m. Powierzchnia: ok. 8 300 km². Średnica: ok. 18 km. Głębokość: ok. 600 m

Ngorongoro wchodzi w skład krajobrazowo-zwierzęcego Rezerwatu Ngorongoro, który w 1979 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Malezja

Borneo

Borneo – wyspa w Azji Południowo-Wschodniej. Największa wyspa Archipelagu Malajskiego, trzecia pod względem wielkości na świecie po Grenlandii i Nowej Gwinei. Jedna z Wielkich Wysp Sundajskich.

Północna część wyspy należy do Malezji. Są to stany Sarawak i Sabah. Niewielki obszar (ok. 5 tys. km²) pomiędzy Sarawak i Sabah zajmuje Brunei, reszta wyspy należy do Indonezji.

Powierzchnia 743 330 km² (dla porównania powierzchnia Polski to 312 685 km²). Wyspę porastają lasy równikowe, które są zamieszkiwane przez wiele różnych gatunków zwierząt. Typowym przedstawicielem świata zwierząt na wyspie jest orangutan.

Ma około 15,7 mln mieszkańców. Największą grupą etniczną w Sabah jest grupa Kadazan (25%).

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Majotta

Majotta

Majotta (fr. Mayotte, Collectivité départementale de Mayotte) – francuska wyspa położona w archipelagu Komory na Oceanie Indyjskim na północny zachód od Madagaskaru. Posiada status zbiorowości zamorskiej Francji. Stolicą terytorium jest Mamoudzou.

Powierzchnia wyspy wynosi 374 km². Liczy 201 234 mieszkańców. Językiem urzędowym jest francuski. Ponadto w użyciu jest dialekt języka suahili – mahorian. Dominującą religią jest islam, który wyznaje 97% mieszkańców wyspy. Klimat zwrotnikowy morski.

Wraz z całym archipelagiem została zajęta przez Francuzów w 1843. Jako jedyna wyspa Komorów, w referendum przeprowadzonym w 1974, opowiedziała się za pozostaniem w związku z Francją. W wyniku referendum z dnia 29 marca 2009 wyspa od roku 2010 zmieni status na departament zamorski Francji.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Tajlandia

Ko Phi Phi Don

Ko Phi Phi Don jest największą z Wysp Phi Phi w Tajlandii. Jest jedyną wyspą w tej grupie zasiedloną na stałe. Podobnie jak pozostałe wyspy, Ko Phi Phi Don jest wyspą niewulkaniczną w dużej mierze składającą się z wapienia. Wyspa podzielona jest niemal na dwieczęści, jednakże nitka wąskiej plaży łączy je w całość. Na tej części znajduje się największe miasto na wyspie, jak również większość schronisk.

Ko Phi Phi Don przyciąga turystów z całego świata (zwłaszcza z Europy, Japonii i bogatszych krajów Azji Południowo-Wschodniej). Można się na nią dostać z wyspy Phuket oraz z lądu prowincji Krabi. Turyści mogą się na nią dostać jedynie drogą wodną (podróż z Phuket trwa ok. 90 minut). To sprawiło, iż wyspę zapełnia rój wycieczkowiczów, którzy przeludniają ją między 11 rano a 3 popołudniu. Mimo to, wyspa wciąż posiada wiele uroku, z którego można korzystać szczególnie w godzinach, kiedy stada turystów z Phuket wreszcie się rozproszą. Mimo, iż w dawnych czasach, Ko Phi Phi Don była spokojnym rajem, jej część (zwłaszcza terytorium Ton Sai Bay) została wykorzystana do celów turystycznych. Obfituje w restauracje, sklepy, kafejki internetowe i slumsy.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)