Kai Kecil jest częścią grupy wysp Kai na Molukach w Indonezji. Jej powierzchnia wynosi 399 km2. Inną wyspą w grupie jest Kai Besar, na której mieści się główne miasto – Tual.
Tag: lotnisko
Manda to wyspa kenijskiego archipelagu Lamu, znana z zamożnych portów z IX wieku w Takwie i w mieście Manda. Z wyspy kursuje prom na wyspę Lamu i znajduje się na niej lotnisko Manda, natomiast mandyjska wyspa Toto położona jest na zachód od wyspy Manda. Wyspa jest oddzielona od lądu wąskim kanałem Mkanda.
Oba miasta Manda i Takwa zostały porzucone w pierwszej połowie XIX wieku, prawdopodobnie ze względu na brak wody. W latach ’60-tych, kenijski Departament Rolnictwa zalecił budowę kilku betonowych zlewni, nazywanych “jabias”, by przechwytywać wodę deszczową na wyspie. Wybudowano dwa jabias i wiele rodzin przeniosło się na wyspę. Zajęli się uprawą kukurydzy, manioku, simsim i bawełny.
Kategorie
Rezerwat Selous
Selous – jeden z największych rezerwatów fauny na świecie, położony na południowym wschodzie Tanzanii. Nazwany został na cześć angielskiego podróżnika Fredericka Selous, który w 1917 roku zginął na tym terenie walcząc z Niemcami w czasie I wojny światowej. W 1982 roku rezerwat został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO ze względu na bogactwo występujących tu gatunków roślin i zwierząt oraz dziewiczą przyrodę.
Rezerwat obejmuje obszar 54 600 km². Zwierzęta typowe dla obszarów sawanny (m.in. słonie, hipopotamy, likaony i krokodyle) występują tu często w większej liczbie niż w jakimkolwiek innym afrykańskim parku.
Obszar Selous przeznaczono na rezerwat zwierzyny łownej w 1905 roku. Współcześnie park ma duże znaczenie dla turystyki, chociaż większość jego obszaru jest rzadko odwiedzana przez ludzi, odstraszanych obecnością muchy tse-tse.
Turystyka koncentruje się w okolicach rzeki Rufidżi oraz kanionu Stiegler, w pobliżu którego zlokalizowano większość miejsc noclegowych.
W odróżnieniu od innych rezerwatów w Afryce, w parku Selous dozwolona jest turystyka piesza.
Kategorie
Maupiti
Maupiti jest to mały koralowy atol wraz z wulkaniczną wyspą pośrodku. Wyspa jest położona na zachód od Wysp Pod Wiatrem oraz należy do Polinezji Francuskiej. Wyspa znajduje się w odległości 40 km od Bora-Bora.
Centralną wyspę otacza laguna oraz niewielkie koralowe wysepki natomiast w centralnej części wyspy znajduje się góra, której szczyt wznosi się na 380 m.
Populacja wyspy wynosi około 1200 osób, natomiast podstawową gałęzią gospodarki jest produkcja morwy indyjskiej.
Archeolodzy okryli ślady osadnictwa starożytnych Polinezyjczyków około roku 850.
Pierwszym Europejczykiem na wsypie był Holender Jacob Roggeveen który odkrył wyspę w 1722 roku. Historycznie wyspa posiada silne związki kulturowe z wyspą Bora-Bora.
Kategorie
Raiatea
Raiatea (tahit. Ra’iātea) – wyspa na Oceanie Spokojnym, w Polinezji Francuskiej, na Wyspach Pod Wiatrem w archipelagu Wysp Towarzystwa. Wyspa stanowi gminę o tej samej nazwie.
Na wyspie zamieszkuje około 11 200 stałych mieszkańców (Polinezyjczyków), jej powierzchnia to 238 km². Siedzibą lokalnej administracji jest Uturoa (3,6 tys., 2002).
Najwyższym szczytem na wyspie jest Mont Tefatoaiti (1017 m n.p.m.).
Odkryta przez Jamesa Cooka w roku 1769 podczas brytyjskiej ekspedycji naukowej na Ocean Spokojny.
Kategorie
Alphonse Atoll
Atol Alphonse to jeden z dwóch atoli Grupy Alphonse, położony 87 km na południe od Amirantów i zaledwie trzy kilometry na północ od Atolu St. François, drugiego co do wielkości atolu Grupy Alphonse. Atol obejmuje tylko jedną wyspę, Wyspę Alphonse, której liczba ludności nie przekracza 300 osób. Wyspa została odkryta 28 stycznia 1730 przez Chevalier Alphonse de Pontevez, dowodzącego francuską fregatą Le Lys. Na wyspie Alphonse zbudowano luksusowy hotel, przyczyniając się do zwiększenia ruchu pomiędzy innymi wyspami w grupie. Powierzchnia wyspy to 1,74 km². Całkowita powierzchnia atolu, o ponad 3 km średnicy, to około 8 km łącznie z rafą i laguną.
Kategorie
Wyspa Książęca
Wyspa Książęca (port. Ilha do Príncipe) – wyspa wulkaniczna na Oceanie Atlantyckim, w Zatoce Gwinejskiej, mniejsza z dwóch głównych wysp Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. Wyspa stanowi jednocześnie jedną z dwóch prowincji kraju oraz jeden z siedmiu dystryktów o nazwie Pagué. Powierzchnia wyspy wynosi 142 km², a zamieszkuje ją około 5,7 tys. osób (1997).
Najwyższym szczytem na wyspie jest Pico de Príncipe – 948 m n.p.m. Porastający go las objęty jest ochroną w Obo National Park. Północna i środkowa część wyspy zajęte są przez plantacje, uprawia się tutaj kawę, kakaowiec, palmę kokosową.
Jedynym osiedlem miejskim jest Santo António (1,2 tys. mieszk. – 1999), ponadto znajduje się tu kilka mniejszych wiosek.
Kategorie
Anjajavy
Kategorie
Wyspa Sosen
Wyspa Sosen (z francuskiego: Île des Pins) znajduje się na Oceanie Spokojnym, w archipelagu Nowej Kaledonii – zamorskim terytorium Francji. Wyspa jest częścią gminy (miasta) L’Île-des-Pins, w Południowej Prowincji Nowej Kaledonii. Wyspa Sosen często nazywaną jest : “l’Ile la plus proche du Paradis ( “wyspą najbliższą raju”) i słynie z możliwości nurkowania w środku i okolicach jej barwnej laguny. Wiele gatunków tropikalnych ryb i koralowców można obserwować w przezroczystej wodzie.
Wyspa znajduje się około 22° 37′ S 167° 29′ W i ma rozmiary 15 km (9 mil) na 13 km (8 mil). Leży na południowy wschód od Grande Terre (Wielkiej Ziemi), głównej wyspy Nowej Kaledonii, oddalona jest o około 100 kilometrów na południowy-wschód od Numei – stolicy Nowej Kaledonii. Na wyspie znajduje się jeden port lotniczy (kod ILP) posiadający pas startowy o długości 3 600 m. Wyspa Sosen otoczona jest przez Rafę Barierową Nowej Kaledonii.
Mieszkańcy wyspy to głównie rodzimi melanezyjscy Kanakowie, których populacja wynosi około 2 000 (szacunki z 2006 roku).
Wyspa jest bogata w różne gatunki zwierząt i jest domem dla wielu unikalnych stworzeń, takich jak gekon orzęsiony Rhacodactylus ciliatus i największy na świecie gekon Rhacodactylus leachianus.
Wzniesienie Nga jest najwyższym punktem wyspy, ma 262 metrów (860 stóp) wysokości.
Kategorie
Wyspa Wielkanocna
Wyspa Wielkanocna (hiszp. Isla de Pascua, Territorio Especial de Isla de Pascua, polinez. Rapa Nui, ang. Easter Island) – wyspa na południowym Oceanie Spokojnym w centralnej części Wzniesienia Wschodniopacyficznego. 3791 mieszkańców (70% stanowią Polinezyjczycy), jedyna miejscowość to Hanga Roa. Należy do Chile, wchodzi w skład regionu Valparaíso. Znajduje się w odległości 2.078 km od najbliższej zamieszkanej wyspy – Pitcairn i 3.600 km od brzegów Chile i jest najbardziej oddaloną od wysp i lądów zamieszkaną wyspą na świecie. Znana jest przede wszystkim ze znajdujących się na niej wielkich kamiennych posągów przedstawiających głowy – moai.
Według literatury wyspa została zasiedlona około roku 300-400 n.e. przez osadników z Hawajów. Niektórzy naukowcy twierdzą jednak, że mogło to mieć miejsce około roku 700-800 n.e. na co wskazuje datowanie radiowęglowe. Polinezyjczycy prawdopodobnie przybyli z Markizów przywożąc ze sobą banany, taro, kurczaki, czy szczury.