Tag: miasto

Kategorie
Wyspy Zielonego Przylądka

São Vicente

São Vicente (z portugalskiego “Saint Vincent), znany również jako Son Visent lub Son Sent, w kreolskiej Republice Zielonego Przylądka, jest jedną z Wysp Zawietrznych Zielonego Przylądka. Znajduje się między wyspami Santo Antão i Santa Luzia, z Kanałem São Vicente oddzielającym ją od Santo Antão.

Wyspa ma jeden podział administracyjny – miasto São Vicente. Obejmuje ono wszystkie wyspy São Vicente oraz pobliską bezludną wyspę Santa Luzia, na południowym wschodzie. “Dia do Município” lub “Dzień Gminy” odbywa się 22. stycznia. Gmina obejmuje tylko jedną parafię Nossa Senhora da Luz.

São Vicente rozłożone jest, mniej więcej, na planie prostokąta o powierzchnii ok. 227 km2 (88 km²). Od wschodu do zachodu mierzy 24 km oraz z północy na południe nie więcej niż 16 km. Teren obejmuje góry na zachodzie, południowym zachodzie, południu, środkowym-wschodzie i północny. Obszar jest płaski w części północno-środkowej, centralnej i w części wschodniej na południe od Calhau oraz w północnej części w obszarze Baia das Gatas. Obszar miejski w Mindelo znajduje się w północnej części. Znaczna część wyspy jest wylesiona.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Wyspy Zielonego Przylądka

Santo Antão I

Santo Antão (z portugalskiego “Święty Antoni”) lub Sontonton w języku kreolskim, to wyspa najdalej na zachód położona i największa wśród Wysp Zawietrznych, które wchodzą w skład Wysp Zielonego Przylądka. Z wiekszych wysp najbliżej niej na południowy wschód leży São Vicente, którą oddziela kanał o nazwie Canal de São Vicente. Jest najdalej na zachód położoną większą wyspą z Wysp Zielonego Przylądka i całego kontynentu afrykańskiego oraz drugą co do wielkości wśród Wysp Zielonego Przylądka.

Wyspa w całości utworzona jest z materiału wulkanicznego. Najwyższa góra Topo da Coroa osiąga wysokość 1979 m. Druga co do wysokości jest Pico da Cruz i ma 1585 m. Wyspę dzieli na część północną i południową pasmo górskie, które długo uważano za nieprzebyte, a obecnie jest przecięte przez drogę. Głównym miastem wyspy jest Ponta do Sol na północnym wybrzeżu. Tam znajduje się port lotniczy, podczas gdy port dla promów mieści się w Porto Novo na południowym wybrzeżu. Południowo-wschodnia część wyspy posiada suchy klimat, natomiast północno-zachodnia ma stosunkowo normalne opady. Doliny leżące na wyspie ulegają silnej erozji.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Wyspy Zielonego Przylądka

Santiago

Santiago także São Tiago (z port. Święty Jakub, kreol. Santiagu) jest największą wyspą należącą do Wysp Zielonego Przylądka. Jest najważniejszym ośrodkiem rolniczym i miejscem zamieszkania dla połowy ludności kraju.

Santiago leży między wyspą Maio (40 km na zachód) a Fogo (50 km na wschód) i wchodzi w skład archipelagu Wysp Podwietrznych. Została zasiedlona jako pierwsza z wysp. Miasto Cidade Velha założono w 1462 jako Riberia Grande. Na wyspie znajduje się Praia – stolica Republiki Zielonego Przylądka i Lotnisko Międzynarodowe Francisco Mendes – jeden z dwóch międzynarodowych portów lotniczych, który leży 2 km od stolicy.

Santiago jest najwiekszą wyspą spośród Wysp Zielonego Przylądka o powierzchni 991 km2. Jest górzysta, choć nieco spłaszczona w części południowo-wschodniej. Wilgotny klimat wnętrza wyspy i wschodniego wybrzeża kontrastuje z suchszym na południowym i południowo-zachodnim wybrzeżu. Praia położona na południowo-wschodnim wybrzeżu jest największym miastem na wyspie, a także w całym kraju i stolicą. Inne miasta wyspy obejmują Cidade Velha, 15 km na zachód od Praia, pierwsza stolica kraju, Assomada, 60 km na północ i Tarrafal 75 km od stolicy w północnej części wyspy. Najwyższym szczytem jest Pico da Antónia.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Wyspy Zielonego Przylądka

Fogo

Fogo (z port. “ogień”) jest wyspą należącą do archipelagu Wysp Podwietrznych, które wchodzą w skład Wysp Zielonego Przylądka. Najbardziej rzuca się w oczy dzięki Pico do Fogo, wznoszącej się na wysokość blisko 3 000 m nad poziom morza.

Fogo leży między wyspami Santiago a Brava. Właściwie cała wyspa jest aktywnym wulkanem, który okresowo wzmaga swą aktywność. Ostatnia erupcja miała miejsce w 1995 i uformowała nowy krater nazwany Pico Pequeno. Najbardziej charakterystycznym miejscem jest szeroka na 9 km kaldera, której ściany mają 1 km wysokości. Kaldera ma wyłom na wschodniej krawędzi, a wielki szczyt wyrasta w jej centrum. Środkowy stożek wulkaniczny Pico tworzy najwyższy punkt na wyspie, a jego szczyt jest około 100 m wyższy od otaczających go ścian kaldery. Lawa z wulkanu dotarła do wschodniego wybrzeża wyspy w czasach historycznych.

Mała wioska zwana Chã das Caldeiras leży u stóp wulkanu, a jej mieszkańcy są okresowo ewakuowani podczas erupcji.

Głównym miastem wyspy jest São Filipe, w pobliżu którego znajduje się lotnisko. Pierwsze siedliska powstały w latach osiemdziesiątych XV wieku. Wyspa w większości ma rolniczy charakter. Mieści też szkoły, gimnazjum, banki, pocztę, kilka hoteli i place (praças).

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)