Tahaa (tah. Taha’a) – wyspa wulkaniczna na Oceanie Spokojnym w Polinezji Francuskiej, wśród Wysp Pod Wiatrem w archipelagu Wysp Towarzystwa.
Zamieszkana przez Polinezyjczyków w liczbie 4 845 stałych mieszkańców (2002), jej powierzchnia to około 88 km². Administracyjnym ośrodkiem wyspy jest miejscowość Patio.
Maupiti jest to mały koralowy atol wraz z wulkaniczną wyspą pośrodku. Wyspa jest położona na zachód od Wysp Pod Wiatrem oraz należy do Polinezji Francuskiej. Wyspa znajduje się w odległości 40 km od Bora-Bora.
Centralną wyspę otacza laguna oraz niewielkie koralowe wysepki natomiast w centralnej części wyspy znajduje się góra, której szczyt wznosi się na 380 m.
Populacja wyspy wynosi około 1200 osób, natomiast podstawową gałęzią gospodarki jest produkcja morwy indyjskiej.
Archeolodzy okryli ślady osadnictwa starożytnych Polinezyjczyków około roku 850.
Pierwszym Europejczykiem na wsypie był Holender Jacob Roggeveen który odkrył wyspę w 1722 roku. Historycznie wyspa posiada silne związki kulturowe z wyspą Bora-Bora.
Wyspa Książęca (port. Ilha do Príncipe) – wyspa wulkaniczna na Oceanie Atlantyckim, w Zatoce Gwinejskiej, mniejsza z dwóch głównych wysp Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. Wyspa stanowi jednocześnie jedną z dwóch prowincji kraju oraz jeden z siedmiu dystryktów o nazwie Pagué. Powierzchnia wyspy wynosi 142 km², a zamieszkuje ją około 5,7 tys. osób (1997).
Najwyższym szczytem na wyspie jest Pico de Príncipe – 948 m n.p.m. Porastający go las objęty jest ochroną w Obo National Park. Północna i środkowa część wyspy zajęte są przez plantacje, uprawia się tutaj kawę, kakaowiec, palmę kokosową.
Jedynym osiedlem miejskim jest Santo António (1,2 tys. mieszk. – 1999), ponadto znajduje się tu kilka mniejszych wiosek.
Rolas to mała wyspa leżąca na południe od Wyspy Świętego Tomasza, będąca trzecią co do wielkości wyspą w państwie Wysp św. Tomasza i Książęcej. Leży dokładnie na równiku i znana jest dzięki swoim plażom, drzewom palmowym, latarni morskiej i ośrodkowi wypoczynkowemu. To wyspa wulkaniczna, połączenie z Porto Alegre na Wyspę św. Tomasza zapewniają przeprawy łodzią.
Ibo to jedna z wysp archipelagu Quirimbas na Oceanie Indyjskim na północ od Mozambiku. Jest to część Prowincji Cabo Delgado. Rozwijała się jako muzułmański port handlowy. Vasco da Gama rzekomo zatrzymał się na wyspie w roku 1502. Wyspę ufortyfikowali Portugalczycy w roku 1609.
Pod koniec XVIII wieku portugalscy kolonialiści zbudowali fort São João, który przetrwał do dziś, a miasto jako port niewolniczy stało się drugim co do ważności po wyspie Mozambik w tym regionie. Wyspa jest teraz znacznie spokojniejszym miejscem, znanym ze swoich złotników.
Ibo stanowi część Parku Narodowego Quirimbas, a połączenie ze stałym lądem w Tandanhangue zapewniają dhow’y – tradycyjne arabskie statki żaglowe.
Pemba – wyspa koralowa na Oceanie Indyjskim, u wschodnich wybrzeży Afryki, w Tanzanii (region autonomiczny Zanzibar).
Leży ok. 50 km na północ od wyspy Zanzibar i 50 km na wschód od stałego lądu. Powierzchnia 984 km², ok. 265 tys. mieszk. (1988). Główne miasto Chake Chake.
W 1964 wraz z sąsiednim Zanzibarem utworzyła Republikę Zanzibaru i Pemby.
Morondava – miasto w zachodnim Madagaskarze, w prowincji Toliara. Według szacunków na 2008 rok liczy 38 073 mieszkańców.
Jeszcze dzisiaj, w XXI wieku, w pobliżu Tôlanaro (Fortu Dauphin), na wyspie przy ujściu rzeki Vinanibe, widoczne są resztki tej osady. Fort w kształcie kwadratu to bardzo ważny świadek historii – pierwszy europejski budynek zbudowany na Madagaskarze.
Fort znajduje się około 10 km na zachód od Fortu Dauphin. Jest świadectwem obecności Portugalczyków, datowanej na rok 1504. Pierwotnie osada składała się z dziesięciu rozbitków ocalałych z wraku statku, który szukał schronienia na małej wyspie znanej jako “Santa Cruz”. Ludzie ci wybudowali fort, aby chronić się przed agresywnymi tubylcami. Pomimo tych działań, wszyscy osadnicy zostali zabici w 1535 roku. W roku 1616, portugalska misja próbowała ponownie osiedlić się na tej samej wyspie, ale król Tsiambany odmówił wydania im pozwolenia i w rezultacie jezuici musieli opuścić Santa Cruz w 1617 roku.
Antananarywa (Antananarivo, potocznie Tana) – stolica Madagaskaru i prowincji Antananarywa. Położona jest w środkowej części wyspy, na wysokości ok. 1400 m n.p.m. Antananarywa to największe miasto na wyspie, stanowi centrum administracyjne, gospodarcze, naukowe i komunikacyjne kraju. Rozwinął się tu przemysł spożywczy, tytoniowy i włókienniczy. Znajdują się tu wyższe uczelnie University of Madagascar oraz Collège Rural d’Ambatobe.
Antananarywa została założona w 1625 i była stolicą wodzów Hova. W 1797 została stolicą królestwa ludu Merina. Dzięki podbojom króla Radamy I stała się wkrótce stolicą nieomal całego Madagaskaru. W 1895 miasto zajęli Francuzi i włączyli je do protektoratu Madagaskaru.
Nazwa miasta Antananarywa oznacza “Miasto Tysiąca”. W okresie kolonialnym i przez kilka lat po odzyskaniu niepodległości (do 1976) używano formy Tananarywa (Tananarive). W języku malgaskim nazwę tę wymawia się “Tananariwu”.
Początkowo miasto zbudowane było z kamieni i cegły. W XIX w. zostało przebudowane na wzór europejski. Wtedy też powstały liczne pałace m.in.: królewski oraz zamożnych rodów, gmachy rządowe, siedziba francuskiego protektoratu, katedry anglikańska i katolicka, które zlokalizowano w centrum.
Caye Caulker (także Cayo Corker) – niewielka wyspa koralowa zbudowana z wapienia u wybrzeży Belize, w dystrykcie Belize, jedna z Wysp Północnych. Najwyższy punkt wyspy ma wysokość 2,4 m. Główne miasto na wyspie także nosi nazwę Caye Caulker. Wyspa leży 32 km na północ od Belize City. Znajdują się tutaj m.in. lotnisko, port, hotele, sklepy i restauracje.