Tag: zdjęcia lotnicze

Kategorie
Nowa Kaledonia

Wyspa Sosen

Wyspa Sosen (z francuskiego: Île des Pins) znajduje się na Oceanie Spokojnym, w archipelagu Nowej Kaledonii – zamorskim terytorium Francji. Wyspa jest częścią gminy (miasta) L’Île-des-Pins, w Południowej Prowincji Nowej Kaledonii. Wyspa Sosen często nazywaną jest : “l’Ile la plus proche du Paradis ( “wyspą najbliższą raju”) i słynie z możliwości nurkowania w środku i okolicach jej barwnej laguny. Wiele gatunków tropikalnych ryb i koralowców można obserwować w przezroczystej wodzie.

Wyspa znajduje się około 22° 37′ S 167° 29′ W i ma rozmiary 15 km (9 mil) na 13 km (8 mil). Leży na południowy wschód od Grande Terre (Wielkiej Ziemi), głównej wyspy Nowej Kaledonii, oddalona jest o około 100 kilometrów na południowy-wschód od Numei – stolicy Nowej Kaledonii. Na wyspie znajduje się jeden port lotniczy (kod ILP) posiadający pas startowy o długości 3 600 m. Wyspa Sosen otoczona jest przez Rafę Barierową Nowej Kaledonii.

Mieszkańcy wyspy to głównie rodzimi melanezyjscy Kanakowie, których populacja wynosi około 2 000 (szacunki z 2006 roku).

Wyspa jest bogata w różne gatunki zwierząt i jest domem dla wielu unikalnych stworzeń, takich jak gekon orzęsiony Rhacodactylus ciliatus i największy na świecie gekon Rhacodactylus leachianus.

Wzniesienie Nga jest najwyższym punktem wyspy, ma 262 metrów (860 stóp) wysokości.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Nowa Kaledonia

Nowa Kaledonia

Nowa Kaledonia (Nouvelle Calédonie) – francuskie terytorium zależne w zachodniej części Oceanu Spokojnego, w Melanezji, około 1400 km na wschód od Australii i 1 500 km na północny zachód od Nowej Zelandii.

W skład terytorium wchodzi wyspa Nowa Kaledonia wraz z przybrzeżnymi wyspami (m.in. Wyspy Lojalności, Pins, Chesterfield).

Preferowaną przez melanezyjskich ludność (określającą siebie jako Kanak) nazwą państwa, będącą w czasami w użyciu również przez tamtejszych Francuzów i pozostałych mieszkańców pochodzenia europejskiego lub azjatyckiego jest Kanaky.

Powierzchnia całego terytorium zamorskiego Nowej Kaledonii wynosi 18,6 tys. km², w tym główna wyspa – 16,8 tys. km². 179 tys. mieszkańców (1993). Stolicą terytorium jest Numea (Nouméa) w południowej części wyspy Nowa Kaledonia. Melanezyjscy Kanakowie stanowią 42,5% mieszkańców, biali 37,1%, Polinezyjczycy 11,8%. Poza tym głównie Azjaci.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Kostaryka

Kostaryka

Kostaryka (Costa Rica, Republika Kostaryki – República de Costa Rica) – państwo w Ameryce Środkowej nad Morzem Karaibskim i Oceanem Spokojnym. Graniczy od północy z Nikaraguą na odcinku 309 km i od południa z Panamą – 330 km. Łączna długość wybrzeża karaibskiego i pacyficznego wynosi 1290 km.

Kostaryka to kraj wyżynno-górzysty, położony w strefie aktywności sejsmicznej. Znajdują się tu także liczne wulkany, niektóre aktywne. Niziny występują jedynie na wybrzeżach oraz w dolinach większych rzek: San Juan, Tempsique i Cañas. Przez środek kraju biegną trzy główne pasma górskie: Cordillera de Guanacaste (wulkan Miravalles, 2021 m n.p.m.), Cordillera Central (wulkany Irazú, 3432 m n.p.m. i Turrialba, 3421 m n.p.m.) oraz Cordillera de Talamanca z najwyższym szczytem Kostaryki Chirripó Grande (3820 m n.p.m.). Między pasmami Cordillerą Central a de Talamanca znajduje się niewielka wyżyna Cartago, położona na wysokości 1400 m n.p.m. U podnóży Cordillera Central rozciąga się zajmująca ok. 900 km² śródgórska kotlina Meseta Centralna. Tutaj ulokowała się stolica kraju San José i inne ważne miasta Kostaryki (Cartago, Alajuela, Heredia). W sumie mieszka tu ponad połowa mieszkańców kraju.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Belize

Ambergris Caye

Ambergris Cay największa wyspa Belize w dystrykcie Belize na Morzu Karaibskim. Wyspa stanowi bardzo popularne miejsce wakacyjnego wypoczynku.

Wyspa, której historia pamięta czasy starożytnych Majów, europejskich, kolonizatorów, piratów oraz uciekinierów z Meksyku.

Główne walory turystyczne wyspy to przepiękne plaże z rafami koralowymi wraz z Rezerwatem Rafy Koralowej Belize, w którym występuje 70 gatunków korali twardych i 36 miękkich oraz 500 gatunków ryb. Odcinek leżący zaledwie kilkaset metrów od miasta San Pedro jest łatwo dostępny. 6 km na południowy wschód od miasta znajduje się Morski Rezerwat Hol Chan, obejmujący obszar 8 km2 płytkowodnych korali, przecięty kanałem. 100 km w głąb morza położona jest na atolu Lighthouse Reef wielka podmorska studnia Blue Hole.

Wyspa ma bardzo rozbudowaną infrastrukturę turystyczną z hotelami i ośrodkami sportów wodnych (nurkowanie windsurfing, kajakarstwo, pływanie). Największym jak i najbardziej popularnym kurortem turystycznym jest San Pedro. Stanowi ono centrum rozrywkowe wyspy, gdzie znajdują się liczne bary, kluby i restauracje. Główne atrakcje miasta jak i wyspy to Avenida Del Sol, gdzie można oglądać wspaniałą lagunę oraz Boca Del Rio, gdzie panują doskonałe warunki do kąpieli morskich w wodzie o przeciętnej temperaturze 26°C.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Belize

Belize

Belize (do 1973 Honduras Brytyjski) – państwo w Ameryce Środkowej leżące na półwyspie Jukatan, nad Morzem Karaibskim, od północy graniczące z Meksykiem (długość granicy 250 km), a na zachodzie z Gwatemalą (266 km).

W północnej części kraju rozciąga się nadbrzeżna nizina, w wielu miejscach silnie zabagniona. W południowym Belize ciągnie się pasmo gór Maya, z najwyższym szczytem kraju Victoria Peak (1122 m n.p.m.). Wzdłuż wybrzeża natrafić można na liczne laguny. Kilkanaście kilometrów dalej ciągnie się łańcuch niewielkich wysepek koralowych (cayes), tworzących barierę koralową. Kilkadziesiąt kilometrów od północnej części wybrzeża znaleźć można większe wyspy, m.in. Ambergris Caye i Turneffe.

W Belize panuje wilgotny klimat równikowy z krótką porą suchą od lutego do kwietnia. Roczne sumy opadów dochodzą do 2000 mm, a średnie temperatury miesięczne wahają się od 23°C w grudniu do 28°C w czerwcu. Wybrzeża Belize są często nawiedzane przez huragany. Jeden z nich zniszczył w 1961 roku dawną stolicę kraju Belize City, stąd też podjęto decyzję o budowie nowej stolicy Belmopan.

Blisko połowę powierzchni kraju zajmują wilgotne lasy równikowe. Jedynie w nieco mniej wilgotnych miejscach zastępują je suche lasy podzwrotnikowe i sawanny. Natomiast wybrzeża porastają namorzyny.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Kajmany

Wielki Kajman

Wielki Kajman (ang. Grand Cayman) – wyspa na Morzu Karaibskim, główna wyspa brytyjskiego terytorium Kajmanów. Współrzędne geograficzne: 19°20’N 81°13’W. Najwyższe wzniesienie wyspy wznosi się na wysokość 24 m n.p.m. Jej powierzchnia wynosi 196 km².

Na Wielkim Kajmanie zamieszkuje większa część ludności terytorium. Na zachodnim wybrzeżu wyspy znajduje się stolica terytorium George Town.

Wyspa narażona jest na huragany. W 2004 huragan Ivan zniszczył 80% budynków na wyspie.

Podstawą gospodarki wyspy jest turystyka i usługi finansowe. Znajduje się tutaj międzynarodowe lotnisko Owen Roberts International Airport.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Brazylia

Fernando de Noronha

Fernando de Noronha – archipelag na Oceanie Atlantyckim, położony ok. 350 km na wschód od wybrzeży Brazylii. Stanowi specjalną gminę (distrito estatal) brazylijskiego stanu Pernambuco.

Wyspy archipelagu stanowią widoczną część łańcucha gór podwodnych. Archipelag składa się z 21 wysp, wysepek i skał pochodzenia wulkanicznego. Ich łączna powierzchnia wynosi 18 km², wyspy rozciągają się na długości 10 km, a największa szerokość wynosi 3,5 km. Poziom bazowy tego podmorskiego grzbietu wynosi 756 m p.p.m.

Główna wyspa, od której nazwę wziął cały archipelag, zajmuje 91% jego łącznej powierzchni. Pozostałe wyspy to Rata, Sela Gineta, Cabeluda i São Jose, oraz wysepki Leão i Viúva.

Klimat wysp jest tropikalny, z dwoma wyraźnymi porami roku: deszczową od stycznia do sierpnia oraz suchą przez resztę roku.

Pierwotna roślinność wysp została wycięta, a współcześnie stanowi ją głównie winorośl i krzewy.

Główną atrakcją jest tu morska fauna i flora, na niewielkiej przestrzeni można spotkać żółwie, delfiny, albatrosy i wiele innych gatunków.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Tanzania

Zanzibar I

Zanzibar – wyspa na Oceanie Indyjskim. Należy do Tanzanii (podmiot federacji). Powierzchnia 1658 km². Liczne plantacje goździkowca i palmy kokosowej. Stolica wyspy, a zarazem największy port: Zanzibar.

Zanzibar wraz z sąsiednią wyspą Pemba tworzy autonomiczną część Tanzanii.

Zanzibar stanowi w pełni suwerenną wewnętrznie część Zjednoczonej Republiki Tanzanii. Posiada własny, 50-osobowy parlament, rząd i prezydenta.

Zanzibar podzielony jest na 3 regiony:

  • Zanzibar Północny
  • Zanzibar Centralny/Południowy
  • Zanzibar Miejski/Zachodni

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Chile

Wyspa Wielkanocna

Wyspa Wielkanocna (hiszp. Isla de Pascua, Territorio Especial de Isla de Pascua, polinez. Rapa Nui, ang. Easter Island) – wyspa na południowym Oceanie Spokojnym w centralnej części Wzniesienia Wschodniopacyficznego. 3791 mieszkańców (70% stanowią Polinezyjczycy), jedyna miejscowość to Hanga Roa. Należy do Chile, wchodzi w skład regionu Valparaíso. Znajduje się w odległości 2.078 km od najbliższej zamieszkanej wyspy – Pitcairn i 3.600 km od brzegów Chile i jest najbardziej oddaloną od wysp i lądów zamieszkaną wyspą na świecie. Znana jest przede wszystkim ze znajdujących się na niej wielkich kamiennych posągów przedstawiających głowy – moai.

Według literatury wyspa została zasiedlona około roku 300-400 n.e. przez osadników z Hawajów. Niektórzy naukowcy twierdzą jednak, że mogło to mieć miejsce około roku 700-800 n.e. na co wskazuje datowanie radiowęglowe. Polinezyjczycy prawdopodobnie przybyli z Markizów przywożąc ze sobą banany, taro, kurczaki, czy szczury.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Kategorie
Tanzania

Ngorongoro

Ngorongoro – kaldera wygasłego wulkanu położona w północnej Tanzanii, we wschodniej odnodze Wielkiego Rowu Wschodniego (Wielkie Rowy Afrykańskie). Krater otoczony jest od południa jeziorami Eyasi i Manyara, od północy jeziorem Natron Teren krateru zasilany jest w wody rzek Munge i Lonyokie, które zasilają mokradła i alkaliczne jezioro Magadi. Na dno krateru prowadzi droga wybudowana w roku 1959 długości 3 200 metrów, po której mogą poruszać się jedynie pojazdy z napędem na cztery koła, posiadającym specjalne pozwolenie.

Wysokość: ok 1800 m n.p.m. Powierzchnia: ok. 8 300 km². Średnica: ok. 18 km. Głębokość: ok. 600 m

Ngorongoro wchodzi w skład krajobrazowo-zwierzęcego Rezerwatu Ngorongoro, który w 1979 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)